Barış Özcan

Burası hiçliğin ortası: Antarktika. Saatte 200 kilometreye varan şiddetli rüzgarlar, -90 derecelere kadar düşen bu dondurucu soğuklarda hayat neredeyse yok. 

Bu iki kişi dışında… Onlar, hayalet parçacığın izini sürmek için buradalar. Onu görmek son derece zor. Bu yüzden medeniyetten, her şeyden uzak olmalılar. Fakat bu da yeterli değil. Ayaklarını bastıkları buzun da içine girmeliler. Üstelik yaklaşık 2 kilometre kadar derinine…

Bahsettiğim hayalet parçacık, nötrinolar. Bunlar tıpkı elektron gibi, daha ufak parçalara bölünemeyen temel parçacıklar. Üç çeşnisi var, elektron nötrino, tau nötrino ve muon nötrino. Bunları gözlemlemek evreni keşfetmemiz açısından çok önemli. Nedeni doğalarında yatıyor. Fakat onları görmek, elektronu görmek kadar kolay değil. Sebebi, benim duvardan geçemememle alakalı.  DEVAMI ▷

Daha henüz hava karanlıkken yaşadığımız o iş telaşı, okula yetişme… İşleri yetiştirme… Sınavları geçme, yemekleri düşünme… Gün boyu verdiğimiz tüm bu mücadeleler, bana aslında doğanın nasıl bir parçası olduğumuzu hatırlatıyor. Elbette doğada böyle mücadeleler yok. Fakat bir Triceratops’un karnını doyurmak için sabahın ilk ışıklarını kaçırmaması, ama bir yandan da T-rex’lere karşı tetikte olması gibi bazen hayat. Çünkü doğada haftasonu yok. Bizler, yaşamın değerini kavradığımız için, hayatlarımızı da ona göre şekillendirmeye çalışıyoruz. Bazen başaramasak da… DEVAMI ▷