Sizi Ada’yla ve onun çok ilginç bir özelliğe sahip kemanıyla tanıştırayım. Gerçek hayatta muhtemelen hiçbir zaman buluşamayacağımız kadar uzaklarda bir yerde yaşıyor Ada. Güney Amerika’nın ortasında. Paraguay’da. Ada’nın doğduğu yer kelimenin tam anlamıyla bir çöplük. O sabahları kuş sesleriyle uyanmıyor. Çöp kamyonlarının gürültüsüyle başlıyor gününe. Biiip, biiip, biiip sesleriyle geri geri gelen kamyonlar, her gün binlerce ton çöpü boşaltıyorlar onun arka bahçesine.
Kategori: Çevre
İnternette Albert Einstein’a atfedilen bir söz dolaşır: “Arılar yeryüzünden kaybolursa, insanlık dört yıldan fazla yaşayamaz.” Ünlü bilim insanının böyle bir söz söylediğine dair herhangi bir kanıt yok. Muhtemelen söylemedi. Ama bu arıların hayatımızdaki etkisini azaltmıyor.
Nedir bu etki? Arılar insanlık için neden önemli? Yetiştirdiğimiz ürünleri tozlaştırdıkları için… Arılar tam bir koleksiyoncu. Nektar koleksiyoncusu. Onlar polenleri bir bitkiden diğerine taşıyorlar. Bitkilerin meyve, sebze, tohum üretebilmelerini sağlıyorlar. Dolayısıyla eğer yeryüzünden silinirlerse Dünya ekosisteminin hassas dengesi bozulur ve küresel gıda kaynakları bundan etkilenir.
Netflix’te vizyona giren “Don’t look up! – Yukarı Bakma!” filmi çok ses getirdi. Sosyal medyada birdenbire en popüler sohbet konularından biri haline geldi. Hemen herkes bu filmi çok büyük bir hararetle birbirine tavsiye etmeye başladı. Bu kanalda sık sık film analizleri yapan biri olarak ben de filmi izleyip şöyle derinlemesine bir yorum yapayım istedim. Ama bu filmde herhangi bir derinlik filan bulamadım. Hatta ortada bir film bile bulamadım.
Eğer “apokaliptik – politik – hiciv” türünden hoşlanıp da gerçek bir film izlemek istiyorsanız John Carpenter’ın “They Live”ini, Kubrick’in “Dr. Strangelove”ını ve bu kategorideki en büyük favorim Sidney Lumet’in “Network”ünü tavsiye edebilirim. Hadi “Idiocracy”yi de bonus olarak ekleyelim. Ama “Yukarı Bakma!” filmi öyle bonus olacak bir seviyede bile değil maalesef.
Hayatımın en uzun yol macerasına çıkıyorum. Bu “roadtrip” 80 gün sürecek. 20.000 km’den fazla yol kat edeceğim. Yani dünyanın ekvatoral çevresinin yarısından daha uzun bir mesafeyi yollarda geçireceğim.
Ha bir de… Tüm bunları elektrikli bir araçla yapacağım!
Şimdi. Bu yolculuğu nasıl planladığımdan başlayarak tüm ayrıntıları sizlerle de paylaşacağım. Geçmişte yaptığım vlog videolarını beğenenler çok beğendiğini ve devamının gelmesini istediklerini söylemişlerdi. Onlar da gelecek. Yalnız şöyle bir durum var. YouTube’un algoritması vlog tarzı videoları pek beğenmiyor galiba. Yayına verdiğimde sizlerin önüne getirmiyor. Eğer bu geziyi gerçekten benimle birlikte takip etmek isterseniz abone olmak, hatırlatıcıları açmak, beğenmek ve paylaşmak gibi algoritmayı besleyen şeyleri yaparsanız daha iyi olur. Abone olmayı hatırlatmak pek benim tarzım değil ama bazen abone olduğunuzu zannediyorsunuz ama aslında olmadığınızı fark ediyorsunuz. O yüzden tam şu anda videoyu durdurup, bu kontrolü yapıp, hatırlatıcıları da aktif hale getirirseniz maceraları çok daha yakından takip edebilirsiniz.
Size dünyanın en küçük ve en büyük kuşlarını göstereceğim. Söz büyüğün, su küçüğün. O yüzden suyu çok seven dünyanın en küçük kuşuyla başlayalım.
Bu bir bee hummingbird. Yani “arı sinek kuşu.” Zaten büyükçe bir arı ya da iri bir sinek boyutlarında. Havada asılı gibi kalabilmek için saniyede 80 kez kanatlarını çırpıyor. Bu yüzden ona hummingbird denmiş. Dronların ya da ağzı kapalıyken konuşmaya çalışan insanların çıkardığına benzer “hımmmm”lama sesinden dolayı. Havada asılı kalmalarının sebebi, incecik gagalarıyla çiçek nektarlarını emebilmek…
Sizi okyanusların en büyük yırtıcısıyla tanıştırayım. Bruce adındaki bu büyük beyaz köpekbalığı, gözleri dönmüş bir şekilde etrafındaki insanları uzaktan sinsice izliyordu. Onları gördüğü her fırsatta büyük bir intikam duygusuyla saldırmaya hazırdı. Kana susamış bu seri katil, bu yüzen dev çöp öğütücüsünün doymak bilmez bir iştahı vardı. Daha geçen gün suya dalmış masum bir dalgıcı ısırmak için tüm gücüyle saldırmış ve bulunduğu kafesin içine girmeye çalışmıştı. Bunda başarılı olamayınca günler boyunca o teknenin etrafında pusu kurmuş ve nihayet yakaladığı ilk fırsatta teknenin içine atlamayı başarmıştı.